De recentie is denk ik wel eerlijk, er zat weinig spanning in. Was ook voor kleintjes van 4-9 als ik het nu zo inschat.
Toendertijd deed ik nog niet zo aan doelgroepen. Tegenwoordig is een spel maken een veel planmatiger bezigheid.
Ik werkte bij het NOB afdeling innovatie (ik geloof weer full-time) Ik was net klaar met het Weermeisje en het Erasta Project toen Ton van Bladel me benaderde.
Het verhaal was simpel: Jij maakt een CD-Rom, mag overal over gaan. Gewoon leuke dingen.
Je krijgt een voorschot op de winst. (20.000,- gulden) en je gaat los.
Wendelien van Voorst werd aangenomen om mij achter de broek te zitten en ik werd losgelaten. Een half jaar achter de computer en plop: Obi en het ware verhaal van de elfen was geboren. Met veel stress, lawaai enz.. En dat was dat.
Nou ja, niet echt.
- 1999: Uitgeverij Het Spectrum with Obi en het verhaal van de elfen (nomination)
(http://buziaulane.blogspot.com/2005/06/analysis-of-europrixnl-introduction.html)
WOW! Dat was cool.
En voor ik het wist zat ik aan tafel in Helsinki met 3 man van Ubisoft uit Frankrijk. Ze vroegen zich af, hoe het kon, dat zij met een team van 12 man 2 jaar hadden gewerkt aan hun product en ik 1/2 jaar aan het mijne in mijn eentje. Ik vond dat wel een mooi compliment. Mijn antwoord was: "Ach, ik hoef niet te vergaderen" Ik heb altijd een spuughekel gehad aan vergaderen, vond het altijd jammer van de geinvesteerde tijd en moeite. Je kan beter iets gaan doen, dan erover praten. Zeker met 12 meningen..
Dus er zal wel iets ingezeten hebben. Maar tegenwoordig kijk ik daar anders tegenaan. Vergaderingen met Ludatic duren soms een hele dag en ik verveel me nooit. Wellicht is het ook met WIE je vergadert? Sorry, oude collega's NOB, maar vergeleken bij mijn huidige vergaderingen.... Die zijn uiterste anarchie.
Onze boekhouder krijgen wij geregeld gek door gewoon ongebreideld onszelf te zijn. We gaan te rap voor de meeste mensen, denk ik.
Affijn, we wonnen de euro-prix niet en we begonnen aan Obi II.
Ik had het verhaal af, toen Spectrum besloot niks meer te gaan doen aan jeugd-CD-Roms en einde.
Terug naar the Lightsmith en zelfs een paar dagen naar het NOB, maar nu als klant voor de PowerSlider..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten