Van het hart

Nu werd mij voor de zoveelste keer gevraagd, wat ik nou als game-maker vind van gamen en gameverslaving kinderen en opvoeden enzo:
"Ach, stuur mij eens de handleiding hallo-moeder-het-zijn-de-jaren-zeventig-niet-meer-je-moet-je-kleine-kinderen-wel-laten-gamen. Ik kom er zelf namelijk helemaal niet uit - is het nu wel of niet verantwoord mijn kleuter prostituees te laten verzamelen voor het politiebal?"

Dus hierbij mijn antwoord, voor alle ouders met kinderen die 'verslaafd' zijn aan games. Niet meer voor de TV zijn weg te slaan, niet meer buitenspelen enz..
Er zitten vele kanten aan deze kwestie.

1) PROBLEEM: Maat houden en verslaving..
Je moet je kleine kinderen absoluut laten gamen. Dat is goed voor hun ontwikkeling en anders kunnen ze later nooit meer mee. Spelen is leren enz. Ik kan uren doorgaan over waarom gamen goed voor je is. Het overtuigendste argument vind ik nog, dat er een test is gedaan met chirurgen, die voor een operatie een computerspelletje deden en 37% minder fouten maakten, maar....


Kinderen staan niet bekend om hun vermogen om maat te houden.
Gameverslaving bestaat. Het is net zo reeel als gokverslaving, koopverslaving enz.
De zorg in Nederland is daar (nog) niet achter. Het gaat vaak om persoonlijkheidstypen, die verslavingsgevoelig zijn of er zit iets mis in het echte leven, en dat gat vul je met een spel.
En ja, gamemakers doen er alles aan om klanten aan zich te binden. Dat doet de supermarkt ook. Dat heet vrije markt-economie en daar is weinig aan te doen. Game-makers die het niet doen, gaan over de kop.
En ja, gamemakers zouden excessief game-gedrag kunnen signaleren. Dit doen wij al sinds 2000 op de site vierkante ogen. Daar krijg je een melding als je teveel speelt. Maar dat is onze persoonlijke keuze.

De verantwoordelijkheid ligt TOCH bij het individu.
Er is een verschil tussen aanbieden en opdringen. Gamemakers bieden aan, het opdringen komt uit een andere hoek, namelijk van peer-pressure. Je vrienden gamen en dus ga je meedoen.
Zo begint het ook met drugs. Dit in samenwerking met slechte informatie. Niemand die alle informatie heeft zal ooit een hallucinogene paddo in zijn mond steken.

Wijzelf hebben een Wii, PSP, 2 nintendo DSen, een laptop, V-smile enz. Natuurlijk, allemaal betaald door de fiscus. Bij ons is de verleiding wellicht nog groter dan bij wie ook. Wij hebben het opgelost door het begrip "schermpjes-tijd" te introduceren.

We hebben een afspraak gemaakt, dat de kinderen ongeveer 1 uur schermpjes tijd hebben op een dag. Je mag een uur voor de TV-hangen, of een half uur en dan nog een half uur gamen of internetten. Hier wordt natuurlijk stevig de hand mee gelicht, maar het houdt het wel binnen de perken. Het begrip dat je "op de klok" bent is goed verankerd. Het voelt heel luxe voor de kinderen als ze in de vakantie eens een dagje onbeperkt kunnen gamen.

Dus wat kan je als ouder doen: Praat over gameverslaving, geef informatie. Stel schermpjestijd in en laat ze lekker buiten spelen. Is je kind eenmaal verslaafd: probeer ermee om te gaan als andere verslavingen, dus supportgroepen en therapie. Helaas is therapie in Nederland niet beschikbaar en is er nog niet zoiets als een Game-methadon.



2) PROBLEEM: onderwerpen van games, sex en geweld..
Je bent als ouder net zo verantwoordelijk voor wat kinderen op TV zien als wat ze op internet of in een game zien. Mijn dochter (9) mag bijvoorbeeld alleen op internet met één van ons in de kamer.
Daar kun je een ander niet voor verantwoordelijk stellen. De tv kan uit, of op een andere zender, zo ook met de computer.

Dat gezegd hebbende, ben ik persoonlijk van mening dat er geen onderwerpen zijn, die kinderen niet aankunnen, zolang het wordt aangeboden op hun eigen niveau.
Je kan allesuitleggen aan je kinderen. Alles wat ze zien maakt deel uit van de wereld of de menselijke aard en op een bepaald moment zullen ze het in hun wereldbeeld moeten passen, dus censureren doe ik niet.
Sex en geweld zijn alleen in je eigen hoofd taboe en dat is cultureel bepaald, dus kijk voorbij deze conditionering. Geweld bestaat, heeft altijd bestaan en heeft zijn functie. Ik ben overtuigd pacifist, maar ik ontken geweld niet als fenomeen. Het is een van de middelen om een doel te bereiken.

Er is geen link tussen geweld en spellen met geweld.
http://newmedia.cityu.edu.hk/COM5108/readings/Sherry%202001%20(VG%20meta).pdf

Dus wat kun je als ouder doen: Wees eerlijk tegen jezelf, kijk voorbij vooroordelen, houdt de vinger aan de pols bij je kind, doseer het aanbod.

3)PROBLEEM, ongezonde fixaties.
Soms zijn kinderen ergens niet aan toe. Dat kan de ouder alleen inschatten en dat blijf je fout doen, maar gelukkig merk je dat snel genoeg. Erover praten helpt ook. Sta je puber maar eens toe naar porno te kijken, met als voorwaarde dat je er daarna over praat. Ja, daar heb je zin in als puber!
En toch werkt het. Vaak zijn die extreme dingen nieuwsgierigheid en neemt de interesse direct af, zodra het mysterie ervan af is.
Ik ken een verhaal van een jongen, die alleen maar heeeeeel geweldadige spellen wilde spelen, iedere dag wel 12 uur. Het mocht (natuurlijk) niet van zijn ouders. Een leerkracht raadde aan om het onder begeleiding wel toe te laten. (Dus met achteraf praten over de gevoelens die het losmaakt enz..)
Na een periode van 3 weken, was de jongen uitgespeeld. Hij heeft het bewuste spel nooit meer opgestart.
Dit duidt erop, dat kinderen door fasen heengaan, waarbij ze behoeften hebben aan bepaalde stimulansen. Dit hoeft allemaal niks te betekenen. Maar je moet als ouder natuurlijk wel alert zijn.

Bij een kleuter is een prostituee nog zoiets abstracts, dat ze waarschijnlijk gewoon een poppetje ziet. In gametaal: Het dramatische aspect gaat volledig aan de kleuter voorbij, het formele aspect (de regels van het spel) boeit de kleuter. Dit is prima. Probeer een sociaal-acceptabeler verzamelspel te vinden.
Veel spellen hebben dezelfde formele aspecten met een andere dramatische invulling.
Is je kind wat ouder, dan zijn prostituees nog iets om over te giechelen en misschien is zo'n oversimplificatie binnen een spel dan juist een veilige verkenning van een eng begrip.
 
Dus wat kun je als ouder doen: Als je denkt dat je kind ongezond gefixeerd is, zie het eerst aan, maar houd contact met je kind. Werkt dat niet, raadpleeg een psycholoog.

de vlinder kwam terug...

Gisterenavond werden we opgeschrikt door een gil: "Hij is terug.."

En ongelooflijk genoeg... het was hem.. Onze kleine beer, Dus...

Tot ziens..

Hij loopt...

De vlinder is nu aan het lopen. Klapperen doet ie nog niet.
"Kunnen we hem niet houden?"
"Dan planten we allemaal bloemen in de kamer..."

Kind1 is moeder geworden..

maandag 7 maart 2011
Kind1 heeft een rups gevonden en meegenomen. In het observatiepotje deed hij het redelijk, al wilde hij geen gras. Die avond hadden we discussie over of je hem nu moest vrijlaten of niet. Vrouw en ik vonden het zielig.
Ik heb hem een paar druppels water gegeven, voor de zekerheid.
(dit is niet de echte rups, maar hij leek er als twee druppels water op..)
Enig naspeurwerk doet ons vermoeden, dat het een kleine beer vlinder is..
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kleine_beer_(vlinder)

dinsdag 8 maart 2011

De rups is tot ons aller verbazing gaan verpoppen. Hij is naar boven geklommen en voelde daar om zich heen met zijn snuit. (Nu denken we, dat hij iets van plakkerige zijde verspreidde). Hij wierp zijn haren af (steeds meer, die in de zijde bleven hangen.)

Uiteindelijk zat er een glad wormpje in een nog goed doorzichtige kokon.
Toen volgde een hele tijd niks..

maandag 21 maart 2011Ongelooflijk maar waar, een kreet van Kind1 schrikt ons op: "Hij is een vlinder geworden.."

Diezelfde ochtend, hadden Vrouw en ik het er nog over gehad, dat hij waarschijnlijk dood was.
Maar nu zit er inderdaad een vlinder/mot op de kokon.
We hebben het moment van geboren worden allemaal gemist, maar het kan niet al te lang geleden gebeurd zijn.
Ik denk dat hij zit te drogen, we zullen hem zodra hij begint te klapwieken, vrijlaten!

"Ik ben eindelijk moeder geworden!", zegt Kind1. "En ik heb niet eens hoeven persen."

Mystieke snoepjes

Opeens zag ik dat je de S van Snoep kan vormen van twee cirkels, waarin twee vijfhoeken huizen. Nutteloos en ijdel, ik weet het.

:0

:0  :)  :3 :§
                    

snoep verstandig

Gatver!!!

Een boek?

"Jakkie"! hij doet het echt!!!

Dat is geen appel maar een apple!!!

Schedel fabriek.

Het begint al een echte fabriek te worden van links naar rechts een schuim versie (PUR, slechts 80 gram), de originele versie (papier, papier-klei, rond de 120 gram), plastic versie (rond de 300 gram)

Van nummer 4 ben ik nu de kaak aan het maken van schuim.

Ze komen er allemaal net iets anders uit, maar ach, geen twee schedels zijn gelijk, dus dat is prima lijkt me.

schedel schilderen 2

Hierbij de stappen
1) eerst helemaal zwart maken, speciaal ook in alle hoekjes en gaatjes (zonder water, dun)
2) Dan een keer met sienna maar heel vluchtig. (met water)
3) Dit laten drogen en met de vingers sienna (zonder water) wrijvend opbrengen tot een geheel geel bruine schedel met zwarte accentjes waar je veel moeite zou moeten doen om in hoekjes te komen.
4) Daarop met titaanbuf wrijven en stippelen met de vingers. (Dit ook in twee laagjes, je ziet hier het eerste laagje)
5) Tweede laagje, alleen heel droog stippelen met wit voor extra schaduwwerking (Eerst op een krant ofzo en als je vinger bijna niet meer plakt op de schedel.)
6) De tanden met titaanwit stippelen (ook droog, aantal keer)
Dit laatste verschil zie je op de foto niet, maar in het echt maakt het een aardig extra detail.

Matchen schedel kleur.

Ik wilde de originele schedel repareren. Want ik had aan de achterkant randjes aangebracht, om een net masker te kunnen maken. Ook bleek de gegoten schedel een heel stuk zwaarder (wel 300 gram) en er waren nog wat bijkomende dingen. Het kostte namelijk erg veel laagjes om tot het plastic resultaat te komen en veel laagjes = veel drogen = veel tijd.

Daarom heb ik het origineel weer van stal gehaald. Maar het matchen van die eerste kleur bleek erg ingewikkeld. Ik heb tubes acrylverf gekocht in de kleuren sienna naturel, titaanbuff light en titanium wit. Zwart had ik nog en is ook niet zo heel belangrijk. Uiteindelijk bleek er veel meer grijs in te zitten dan ik me kon voorstellen.

Daarom heb ik besloten om het schilderen te formaliseren naar een iets makkelijker proces, waarbij het resultaat wat constanter is.

Ik had het al eerder moeten bloggen, maar na deze teleurstelling had ik daar geen zin in. Mijn allereerste replica smolt voor mijn ogen.
Na 5 dagen was het nog niet uitgehard, sterker nog, het vormde draadjes.

Uiteindelijk na kleine proefnemingen ben ik erachter gekomen dat het spul buigzaam (of zelfs vloeibaar blijft) als je het tijdens het uitharden in aanraking brengt met de universal release spray of met PUR (ook uitgehard PUR)

Daarna heb ik een nieuwe gemaakt, zonder release agent en met aanmerkelijk meer succes.

Tim zwemt af (van mijn camera)

Tim zwemt af! (Van mijn mobiele telefoon!)